Gisteren, 8 mei, zag ik vol bewondering, de eerste libelle in onze tuin.
Op een takje dat boven onze vijver zweefde, streek ze neer. Rustig nam ze haar zonnebad in de heerlijke warme namiddagzon, niet gehaast om weg te vliegen. Vol trots spreidde ze haar doorzichtige vleugels, een ingenieus bouwwerk van moeder natuur waar de hele vliegtuigindustrie nog altijd stikkend jaloers op is. Ze draaide haar kop een beetje scheef, wreef heel fijntjes met haar voorste pootjes en was duidelijk overtuigd van haar eigen schoonheid. Het was ook niet zomaar een libelle, het was een juffer!
Zoals bij alle schoonheden heb je een hele berg geduld nodig – en een beetje geluk – om die éne geslaagde foto te maken.
Pas uitgeslopen juffer met huidje
Bedauwde juffer
VAN KLEIN EN GROOT 
Zeer mooie foto’s en mooie bijbehorende tekst
LikeLike
Dank je wel Guido! Die beestjes zijn ook mooi.
LikeLike
Prachtige foto’s!
De details zijn zo goed te zien en de kleuren zijn weeral prachtig.
De juffer zit (of hangt?) er rustig bij, blijkbaar heeft ze geen last gehad van de achtergrondgeluiden die we gisteren weer mochten aanhoren…
LikeLike
Dank je wel Ingrid! Libellen en ook juffers zijn potdoof..
LikeLike