Het was nog steeds fris, de nevel had de ochtendzon lang tegengehouden. Langzaam kwam de zon dan toch boven de berg van Bleyberg piepen. De sikkelsprinkhaan warmde zich langzaam op, schudde even zijn voorste pootje. De dauwdruppels bleven hangen… Steeds vaker ging zijn pootje op en neer terwijl hij zich met de andere stevig bleef vasthaken aan het bloempje waar hij de hele nacht op gerust had.
Kamera Nikon D800 – Objectief Sigma Macro HSM 180mm f3,5 – ISO 200, f9, 1/40 sec, hoekzoeker, IR ontspanner, statief Manfrotto 055 pro
VAN KLEIN EN GROOT 
Wat is dateen knappe foto geworden.
LikeLike
Dank je wel!
LikeLike
Un Binito Angulo, Me Gusta Mucho La Luz… Saludos…
LikeLike
Muchas gracias Jose
LikeLike
Zeer mooi
LikeLike
Bedankt Guido. Ik doe mijn best en er kruipt heel wat voor mijn lens rond:)
LikeLike
Een bijzonder fraaie opname met die dauwdruppels, mijn kompliment.
LikeLike
Dank je wel Edward. Het is een migrantje, door de klimaatopwarming zit het beestje nu ook bij ons.
LikeLike
Is dat die soort die nog maar pas hier is aangekomen? Jouw fotografenblik heeft zich weer geloond!
LikeLike
Dank je wel Ingrid. Het is inderdaad een nieuwe, speelt hier nog niet zó lang verstoppertje in onze natuur.Stond deze morgen in de DS krant.
LikeLike