De ene morgen bedekt een dun pelletje ijs de tuin, de andere begroet de zon ons met een brede lach. Een madeliefje steekt zijn kopje net boven het gazon, het lenteklokje staat eindelijk in bloei. Lenteklokjes behoren tot de familie van de narcisfamilie (Amaryllidaceae). Ze bloeien ongeveer twee weken later dan het sneeuwklokje, de bloemen zijn wit en iets breder dan het sneeuwklokje. De bloemblaadjes eindigen in een groene punt. In België zou het alleen nog van natuur voorkomen in Lotharingen. Het lenteklokje staat op de lijst van beschermde planten in Wallonië. (Liste des espèces végétales protégées en Wallonie 201202)
Auteursarchief: Greta DH
Roodborstje
Iedereen kent het roodborstje (Erithacus rubecula), daar bestaat geen twijfel over. Het is meestal de eerste vogel die ’s morgens vanop een verhoogde tak zingt. De rest van de dag leeft het op de grond en voedt zich met kleine diertjes zoals insecten, wormen, spinnen, slakken… Het nest bouwt het vrouwtje op de bodem, tussen boomwortels of graspollen. Alleen het vrouwtje broedt, het mannetje ondersteunt haar bij het voeden van de jongen. Het vrouwtje begint snel met een tweede broed en het mannetje voedt de jongen van de eerst broed alleen verder. Ook al is het roodborstje het symbool van de hoop, het is een agressieve vogel. Sterk territoriaal verdedigt de roodborst zijn gebied en levert hiertoe felle gevechten met soortgenoten. Daarom zie je zelden twee roodborstjes in de tuin.
Klik op de foto om te vergroten
Er ligt sneeuw op de Hoge Venen
Ongeveer twee weken geleden was het beginnen sneeuwen op de Hoge Venen. Samen met mijn fotomaat trokken we richting Brackvenn. Er lag een kleine 10 cm sneeuw en hier en daar was al een langlaufer onderweg geweest. Het was een kille, koude en donkere dag met weinig wandelaars.
Het Brackvenn ligt op 580 m hoog, grenst aan Duitsland en behoort tot de beschermde B zone van de Hoge Venen. Er zijn drie beschermde zones: zone B toegang alleen op aangeduide wegen; zone C alleen toegang onder begeleiding van een erkende gids en tot slot zone D die volledig verboden is.
Uitgebreide en degelijke informatie over de Hoge Venen vind je op onderstaande link: https://www.ostbelgien.eu/nl/beleven/uitstapjes/hoge-venen/alles-over-hoge-venen


Bevroren vijver
De vorst van de laatste dagen en nachten heeft voor een dikke laag ijs gezorgd in de vijver. Onverwachte patronen en vormen sieren het bevrorene wateroppervlak.
Op foto’s klikken om te vergroten.
Zonsopgang deel 3
De ijsvogel (Alcedo atthis) heeft een gedrongen lichaamsbouw, met korte pootjes, korte staartveren en brede vleugels. Zijn spitse snavel is ongeveer 4 cm lang en zit op een grote kop. De bovenkant van de ijsvogel schijnt kobaltblauw tot turkoois, afhankelijk van de lichtinval, de onderdelen zijn oranje. Het is een zeer schuwe vogel die leeft aan klaar stromend of stilstaand water waar kleine visjes leven. Vanop zijn zitplaats duikt hij pijlsnel naar beneden om een visje te vangen. Het blijft boeiend om deze vogel te observeren.
Zonsopgang deel 2

De laatste jaren is hun aantal sterk toegenomen, vooral dan in Nederland, maar ook in België is deze soort sterk vertegenwoordigd. Grauwe ganzen zijn de eerste broedvogels, reeds aan het einde van de winter kan men ze op hun nest zien. De eerste kuikens kruipen in april uit het ei.
Zonsopgang deel 1
Kort voor de zon opging zaten mijn fotomaat en ik in de kijkhut De Wielewaal in het natuurgebied Sint-Maartensheide – De Luysen. Dit prachtige gebied wordt beheerd door Natuurpunt en ligt op de grensvan Bree en Bocholt. Uitgebreide informatie vind je onder Sint-Maartensheide – De Luysen | Natuurpunt
De vroege zon bood een steeds veranderend kleurenspel. Toevallig kregen we bezoek van natuurgids Marcella die ons gedetailleerd informeerde over vogels en de omgeving. Met dank voor de interessante uitleg. Hieronder enkele foto’s.
Klik op de foto’s om te vergroten.

Morgendauw
Vorige week ging ik op zoek naar de laatste vlinders. De nachtvorst van de afgelopen dagen trok echter een flinke streep door mijn rekening.
Een bedauwde tijgerspin wachtte op een toevallige prooi.
Spinnenwebben hingen vol met waterdruppels, waarin het ochtendlicht en de opgaande zon zich weerkaatsten.
Dubbelklik op de foto’s om te vergroten.
Purperreiger
De purperreiger (Ardea purpurea) had ik tot voor kort nog nooit in levenden lijve gezien. Via de sociale tamtam kreeg ik de tip dat een jongdier de Eijsder Beemden (Nederlands Limburg) als tijdelijke verblijfplaats had gekozen. Het jonge dier bleef urenlang op zijn takje zitten en verroerde zich amper. En toen strekte het nieuwsgierig zijn nek en vloog weg.



