In het voorjaar is het altijd opnieuw een plezier om langs kleine beekjes en in bossen te wandelen. De natuur ontwaakt in alle kleuren en geuren. Door een tip van een lieve vriendin kon ik op enkele honderd meters van mijn deur genieten van een tapijt van bosanemonen.
De sleedoorn (Prunus spinosa) is een 2 tot 6 m hoge struik uit de rozenfamilie. Ze groeit vooral langs bosranden en is een natuurlijke plant in de Benelux. Het hout is zeer hard. Sleedoorn bloeit in maart en april, voor de struik bladeren heeft. De sleepruimen zijn zeer wrang van smaak en worden pas genietbaar als het gevroren heeft. De struik heeft een bijzondere natuurwaarde. De doornige takken bieden een geschikte broedplaats voor zangvogels. De bloeiende sleedoorn is een trekpleister voor bijen, zweefvliegen en dagvlinders.
De vingerhelmbloem (Corydalis solida) is een plant uit de papaverfamilie. Ze is ook wel bekend als vogeltje-op-de-kruk en voorjaarshelmbloem. De bloeitijd is maart tot begin mei. Op een rechte, onvertakte stengel die een hoogte bereikt van 10 tot 20 cm, uitzonderlijk tot 30 cm, staan de bloemen. De druifachtige bloeiwijze kan tot vijftien dicht tegen elkaar dringende bloemen dragen. In België is ze vrij zeldzaam in het Maasgebied, de Ardennen en de Leemstreek.
De bosanemoon (Anemone nemorosa) is een typische voorjaarsbloeier en kan een hoogte bereiken van 11 tot 25 centimeter. Ze groeit veelal in groepen en elke plant heeft drie hoogtebladeren op de bloemstengel met normaal één witte bloem, zelden twee. De half knikkende tot rechtopstaande bloem is vaak iets roze of paars aan de onderkant en is 2 à 4 cm groot. Het bosanemoontje bloeit tussen maart en april/mei.
Ik loop de straat naar boven en buig linksaf. Plots bevind ik mij in een precaire situatie. Loop ik de straat verder en langs de linkerkant dan is er geen probleem, ga ik echter wat te veel rechts, dan heb ik de grens overschreden. En dat mag niet. In deze covid tijden is zonder geldig bewijs de grens oversteken naar Duitsland niet toegelaten. En er wordt streng gecontroleerd, de staatskas goed gespijsd. Maar dit hier was zo een smal straatje, voor auto’s en ander vervoer al een tijdje gesperd. De bosanemoontjes stonden rechts van de straat, onder de bomen op de berm. Het is mij nog gebeurd: de fototas in België en ik lig in Duitsland op de berm en fotografeer. Deze keer wel een strafbaar feit.
Ieder jaar opnieuw is het Hohnbachtal een bloementapijt van wilde narcissen. En terwijl iedereen zich vergaapt aan de gele pracht reiken de bosanemoontjes langzaam maar zeker hun wit kopje naar de prille voorjaarszon. Hier en daar komen de bladeren van de mannelijke orchis en de purperorchis boven en eind april begin mei staan de orchideeën volop in bloei. Soms wil een langpotig insekt ook wel mee op de foto.
De zon heeft ons de laatste dagen echt verwend en dan denken we met z’n allen dat het al volop lente is. Mis poes! Gisteren en ook zaterdag voelde het met een maximum van 3° en een sterke noordoosten wind echt fris aan. En ook vandaag is het nog lekker fris. Een korte wandeling volstaat om gratis rode wangen en een koude neus te krijgen.
Wat de weermannen of -vrouwen ons ook proberen wijs te maken: het duurt nóg een paar weken vóór de lente er eindelijk is.
Daarom krijgen jullie hier al een voorsmaakje van wilde lentebloemen waarvoor ik de volgende weken, gepakt en gezakt met fototoestel en objektieven, weer op de loer zal liggen. Soms ook letterlijk!
De bosanemoon, één van de eerste lentebloeiers
Blaassilene bloeit hier vanaf mei, vooral op de zinkrijke ondergrond
Het madeliefje staat het ook in jouw tuin?
VAN KLEIN EN GROOT 