Een zachte gouden november morgen. Knobbelzwanen dobberen of zijn actief in het zachte licht. Aalscholvers zaten in groepjes op de boomtakken om hun vleugels te drogen. Eéntje genoot van een warme herfstdag.
Tagarchief: Eijsden
Het was te koud.
Ik loop een beetje achter op de vrieskou van twee weken geleden. Maar ik had tijd nodig om op te warmen, weer gevoel in mijn vingers te krijgen en foto’s te selecteren. Toen ik die vrijdagmorgen vertrok was het -10°, een bijtende ijzige wind en de motor van de auto had geen zin om snel aan te slaan. De Eijsdener Beemden lagen voor een groot stuk dichtgevroren. De meeste zangvogels zaten op de grond, ééntje had trek om een beetje rond te vliegen, grotere watervogels bleven zoveel mogelijk verdekt, té koud.
Visarend
Het nieuws had zich onder natuurfotografen als een lopend vuurtje rondgesproken: er was in Oost-Maarland een visarend (Pandion haliaetus) gesignaleerd. Enkele jaren geleden had ik een zeer onduidelijke staart gefotografeerd en hoopte deze keer met iets betere foto’s terug te keren. De meeste tijd zat de vogel hoog in de boom, speurde het water af naar buit, dook pijlsnel het water in en vloog dan weg, meestal zonder buit. Maar soms had hij wél beet! Klikken om foto’s te vergroten.
Blauw en Zilver
Waarom de blauwe reiger als blauwe reiger gekend is, mag joost weten. Voor mij ziet het dier er eerder appelblauw-sigaregrijs uit dan blauw. Zoals alle dieren heeft dit beestje ook een Latijnse naam: Ardea Cinerea en laat dat cinerea nu – volgens Wiktionary – meer te maken hebben met as dan met blauw. Ook bij de grote zilverreiger (Egretta Alba) word je om de tuin geleid. Van zilver is de vogel helemaal niet. In dat geval was hij al lang uitgestorven, maar wit, zelfs verblindend wit, is hij zeker. En dat zegt ook alba – weerom volgens Wiktionary. Maar alle gekheid op een stokje, die blauwe jongens slepen serieuze stokken aan om hun nest te bouwen!
VAN KLEIN EN GROOT 