Je denkt, ha daar is de lente! De zon schijnt, een blauwe lucht en een fris briesje. In de zon en uit de wind was het leven gisteren best te genieten.

En zie, exact in de midden van ons grasperk – gazon durf ik het niet te noemen, allerlei plantjes staan daarvoor in de weg – ligt een halve vrucht van de esdoorn. Fel beschadigd door weer en wind waait hij heen en weer. Vergane glorie.

Plat op mijn buik, fototoestel op de rijstzak en met een 180mm makroobjektief lukt het mij met het nodige geduld, om de samara op mijn geheugenkaart vast te leggen.