De vorst van de laatste dagen en nachten heeft voor een dikke laag ijs gezorgd in de vijver. Onverwachte patronen en vormen sieren het bevrorene wateroppervlak.
Op foto’s klikken om te vergroten.
Tagarchief: ijskristallen
De vriezeman is langsgeweest
Net voor oud in nieuw overging kwam eindelijk de ijsman. Op zijn sokken en met zijn kwast in de hand strooide hij rijkelijk een wit deken over het land. Het was even schrikken, de laatste jaren had hij zijn kat gestuurd, en we waren bijna vergeten dat hij nog bestond. En daar kwam hij, in de frisse morgenstond. Het was prachtig om te zien, een uitgebloeide anemoon had hij bekleed met heldere kristalstenen.
Kamera Nikon D800 – Objectief Sigma Macro HSM 180mm f3,5 – ISO 320 f/6,3 1/25 ; hoekzoeker, IR ontspanner, statief Manfrotto 055 pro
Het vriest een beetje
Donderdagavond daalde onze thermometer weer eens naar het vriespunt. En als de temperatuur niet al te veel daalt is het best prettig om ’s morgens vroeg op fotojacht te gaan. Meestal hangt dan een dun laagje rijp op de planten dat bij de eerste zonnestralen weer snel verdwijnt. Kleine druppeltjes blijven nog even hangen en zo blijft de pret toch nog duren.In het Hohnbachtal laten de bloemen nog enkele weken op zich wachten maar mossen zijn nu wel gretig aan het groeien.
Of het nu gedraaid knikmos is gewoon sterrenmos, gaffeltandmos of dikkopmos, ik durf er mij niet over uit te spreken. Dat laat ik aan de mosexperten!
Sneeuw!
Eindelijk, eindelijk had het nog eens gesneeuwd. Niet overal. Hier thuis waren het enkele vlokjes die zich snel verstopten voor de zon. Er viel weinig of niets te rapen.
Dan maar naar de Hoge Venen, samen met JD een oude rot in het vak. En koud dat het was! -8°? Het voelde aan als Siberië, dat hadden we de laatste winters niet gehad! Het ven had een witte mantel om zijn schouders geslaan, de luidsprekers gedempt en een frisse bries opgezet. En hoe die sneeuw de bomen omarmde. Alleen geliefden kunnen dat.
Plat op mijn buik lag ik, in de koude sneeuw om dat sprietje met ijskristallen te fotograferen. Mijn natte sneeuwhand sputterde tijdens het scherpstellen van mijn makro-objektief.
Op weg naar de auto snakte ik naar een warme kop thermoskoffie. Go, dat zou smaken! Amper vijf stappen nog. JD had de koffer al open. Plof, daar lag ik, op mijn rug. Gelukkig had mij fotorugzak het aantal builen en blauwe plekken beperkt, fotomateriaal intakt!
VAN KLEIN EN GROOT 