Eerst leek het wel of een minuscuul takje met heel kleine streepjes aan de venkelblaadjes was blijven hangen. Na een paar dagen was dat takje-met-streepjes iets groter geworden. Aha ging het toen in mijn kopje, een rups van de koninginnepage? Dat beestje bleef maar vreten, groeide uit tot een ferme rups. Ik ontdekte dat rupsen ook wel eens.. nu ja, blijkbaar generen ze er zich een pak minder om dan wij.En er zat nóg zo’n dikkerd, onderaan de pastinaakblaadjes. Op een dag ontdekte manlief dat de rups aan een wandeling begon. Eerst kroop ze naar beneden, over de aarde, klom over een dikke balk, terug een stuk aardeweg en dan sleepte ze zich omhoog, enkele centimeters boven de grond. Ze bleef uitgeput hangen aan een oreganumtakje, spon een fijn draadje rondom haar lijf. Wanneer ging ze nu verpoppen?? Meerdere keren per dag lag ik op de loer, camera in de aanslag.En eindelijk, na 3 dagen was ze zó uitgerust, gooide haar mooie streepjesjasje af, liet het onderaan haar lijf liggen en stevig vastgesnoerd wacht ze nu af.

Of de pop ooit een vlinder wordt??