Tagarchief: Macrofotografie
Over de grenzen.
Ik loop de straat naar boven en buig linksaf. Plots bevind ik mij in een precaire situatie. Loop ik de straat verder en langs de linkerkant dan is er geen probleem, ga ik echter wat te veel rechts, dan heb ik de grens overschreden. En dat mag niet. In deze covid tijden is zonder geldig bewijs de grens oversteken naar Duitsland niet toegelaten. En er wordt streng gecontroleerd, de staatskas goed gespijsd. Maar dit hier was zo een smal straatje, voor auto’s en ander vervoer al een tijdje gesperd. De bosanemoontjes stonden rechts van de straat, onder de bomen op de berm. Het is mij nog gebeurd: de fototas in België en ik lig in Duitsland op de berm en fotografeer. Deze keer wel een strafbaar feit.
Winter adieu, lente in zicht
De weinige nog resterende sneeuwklokjes krullen hun blaadjes en zeggen adieu voor ze definitief verwelken.
Op een zonnige dag kondigt de vrouwelijke bloeiwijze van de hazelaar bescheiden de lente aan en laat ons hopen op meer.
Van klein naar groot
De paarse morgenster (Tragopogon porrifolius syn. Tragopogon sinuatus) staat steevast op de meest vervelende plaatsen om goed te fotograferen. Ze heeft een koele liefdesverhouding met ijzeren afsluitingen met een voorkeur voor betonijzer. De bloem zelf houdt het ijzer nog enigszins op afstand, niet zeker of ze de verbintenis wel zal aangaan. De grote zaadbollen die gaan er resoluut voor en omringen de ijzers met alle liefde. Deze ene keer vond ik dan eindelijk een bloem én zaadbol zonder ijzers. Zeg nu zelf, die moet dan toch gewoon op de foto.
Paarse morgenster
Detail zaadbol
Detail zaadbol zwart-wit.
Lieve heer! Eén, twee beestjes
Een heerlijke zon zette tijdens het Paasweekend één en ander in beweging. Franse veldwespen dronken bijna onze vijver leeg, wantsen vlogen voor mijn neus weg. Maar ééntje, neen, twee lieveheersbeestjes hadden wat anders te doen. Of het veertienvlek of hiërogliefen lieveheersbeestjes waren, geen idee. Zelf zou ik liever een hiëroglief zijn dan 14 stippen, zeg nu zelf.
Dank aan Anna ( https://tuinsprokkels.wordpress.com ) die deze beestjes de naam Schaakbordlieveheersbeestjes gaf!
Juffertjestijd
De juffertjes zijn weer volop in actie. Sommige beekjuffers zijn net uitgekomen, laten hun vleugels drogen en hopen op een beetje meer kleur; andere wachten op de warme zonnestralen om weg te vliegen. Dan zijn er de speelvogels die van blaadje naar blaadje vliegen, snel even voor de foto poseren en verder dartelen. Andere juffertjes kijken met beide ogen direkt in de lens – dank je wel – en dan heb je de vlijtigige die zorgen voor het nageslacht en met hun karmijnrode kleur pronken aan de enige waterlelie in de tuinvijver.
Wilgenkatjes
Katjes zonder handschoenen aanpakken? Ja, dat lukt best met wilgenkatjes. Ze bloeien voor korte tijd en kondigen ook een beetje de lente aan, samen met de narcissen, het speenkruid en het bosanemoontje. Bij de minste regen laten ze hun meeldraden hangen en is het voorbij met de pret. Dan verliezen ze hun schoonheid. Aangezien de meeldraden niet beschermd zijn door bloemblaadjes blijven ze er verlept bijhangen. En een meeldraadhaardroger heb ik nog niet gezien. Misschien een bijkomende job voor de rondvliegende hommels en bijen?
Zonnige zuiderse vlinders
Sinds meerdere zonnige zuiderse vakanties droomde ik ervan om eindelijk eens een blauwtje of een andere vlinder te fotograferen dan de alom tegenwoordige citroenvlinders. Op een hoogte van ongeveer 600m zat een kretahooibeestje zomaar langs te weg te wachten en enkele kilometers verder en 400 meter hoger zat het kleine tijmblauwtje op een welriekende tijmplant nectar te slurpen. Het kretahooibeestje is een kretenzische inheemse vlinder en leeft vooral in het gebergte Lefka Ori (Witte Bergen) waar ook de Samaria-kloof toe behoort. Het kleine tijmblauwtje is ook een zuiderling, je vindt ze wel nog in gebieden zoals Midden- en Zuid-Duitsland, maar in onze contreien zijn ze volledig verdwenen.
Klein tijmblauwtje (pseudophilotes baton)
Kretahooibeestje (coenonympha thyrsis)
Bloemenpracht
Ieder jaar opnieuw is het Hohnbachtal een bloementapijt van wilde narcissen. En terwijl iedereen zich vergaapt aan de gele pracht reiken de bosanemoontjes langzaam maar zeker hun wit kopje naar de prille voorjaarszon. Hier en daar komen de bladeren van de mannelijke orchis en de purperorchis boven en eind april begin mei staan de orchideeën volop in bloei. Soms wil een langpotig insekt ook wel mee op de foto.
VAN KLEIN EN GROOT 