Vorige week ging ik op zoek naar de laatste vlinders. De nachtvorst van de afgelopen dagen trok echter een flinke streep door mijn rekening.
Een bedauwde tijgerspin wachtte op een toevallige prooi.
Spinnenwebben hingen vol met waterdruppels, waarin het ochtendlicht en de opgaande zon zich weerkaatsten.
Dubbelklik op de foto’s om te vergroten.
Het beschermd natuurgebied in Plombières wordt beheerd door de organisatie Ardenne & Gaume a.s.b.l. Het gebied is geliefd bij natuurfotografen door zijn unieke flora en fauna op de zinkhoudende (en vervuilende) bodem. De kleine parelmoervlinder populatie neemt de laatste jaren af omdat het zinkviooltje, de voedselplant voor zijn larven, door de klimaatverandering vermindert. Ook de zilveren maan, is zeldener geworden op de site. De blauwtjes daarentegen waren tijdens mijn laatste bezoek goed vertegenwoordigd.
Klik op de foto’s voor een grotere afbeelding
Op één vierkante meter zaten een vijftal heideblauwtjes. Keuze genoeg dus. De linkse foto is het mannelijke heideblauwtje, rechts het vrouwtje.
Een lieveheersbeestje zat ook in de buurt en contrasteerde mooi met de heideblauwtjes
Langs de andere kant van het pad waren het vooral de klaverblauwtjes die de aandacht trokken.
In mijn vorige blog toonde ik als laatste, een foto van 2 juffertjes op 1 grassprietje. Toen ik een halm zag met drie juffertjes, keek ik mijn ogen uit. De bedauwde vleugels gaven mij de mogelijkheid om meerdere foto’s te maken van dit triootje.
Een boogscheut ver, in de Geulvallei, ligt een klein natuurreservaat, ontstaan op de zinkhoudende graslanden van een oude mijnsite. Officieel heet het dorp Plombières maar evengoed hoor je de namen Bleyberg (Duits) of Blieberg (plaatselijk dialect). Het is altijd puur plezier om er te fotograferen met een overvloed aan plant- en diersoorten.
Een klik op de foto’s om te vergroten
VAN KLEIN EN GROOT 