Wat? Dieven?? Ja, kijk eens in de tuin, zei manlief deze morgen bij het opstaan. Kijk daar, het netje met de pindanootjes hangt niet meer in de struik en de mezenbollen liggen overal in de tuin verspreid. Ik was nog net op tijd aan het keukenvenster om de dader te zien wegvliegen: een ekster. Vliegensvlug kwamen de gaaien de buitgemaakte pindanoten met veel smaak opeten. Brutaal als ze zijn kreeg de ekster geen kans meer.
Het is een plezier om kleine eendjes in actie te zien. Net uit het ei en voorzien van de nodige pluimen lijken het echte waterratten. Ik bedoel maar, schrik voor water hebben ze niet. Ze draaien rondjes, doen aan pootje rek en strek, duiken weg – ik heb daar veel zwemlessen over gedaan om dát te kunnen – en plots zijn ze er weer. Onbezorgd, onbekommerd, heerlijk.
Tjonge, landen is geen lachertje.
Eerst de pootjes mooi naar voor, niet te sterk spannen. Teentjes iets losser.
Een lichte aanraking met het wateroppervlak,
nog ietsje harder en…
Touch down. Nee zeg, weeral volledig nat.
Gelukkig loopt het water van mij af zoals bij een eend.
In de verte staarde een reiger al een tijdje in het water, … beet! Maar wat hing daar aan zijn bek? Een gigantische kikker. De poten waren zo lang dat zijn bek bedekt was, het beest werd heen en weer geschud, onderwater gedompeld en na een lang gevecht eindelijk ingeslikt. Bij de canadaganzen is het langzaamaan verzamelen geblazen, kwestie van tijdig weg te zijn. Tussen de oefenvluchten door ontdekte ik een vreemde eend in de bijt, een grauwe gans. De meeuw met rode pootjes maakte een zachte landing.
De winter is nog niet voorbij! De laatste week doet de zon er alles aan om haar schade in te halen, je zou denken dat de zomer niet ver weg is. ´s Nachts blijft het fris en iedere nacht komt er wel een pelleke ijs bij. Gisteren kapte de wederhelft een gat in de vijver om de vissen wat frisse lucht te geven. Deze morgen dekte een dekseltje het gat toe, 2 centimeter had het gevroren. Ook vogels vinden het koud, bij een zachte landing glijden ze nog een stukje verder, net als volleerde piloten taxiën ze naar hun rustplaats. Ze maken van hun veren een bolletje en trekken hun kopje in, zoeken dekking in het riet van de Casino Weiher. Vóór de zon naar andere horizonten vertrekt laat ze ons genieten van haar laatste stralen.
Het was nog fris, de zon speelde met licht en nevel. Onder de vogels heerste grote activiteit, ze hadden duidelijk honger. Een reiger dook met zijn kop in het water en verorberde snel een kikker vooraleer hij met klappende wieken wegvloog. De fuut slokte gulzig een vis. Het was duidelijk tijd voor het vogelontbijt. De jonge ijsvogel schudde verwoed met zijn kop, hij had geen trek!
Kwiek is dit jonge gele kwikstaartje wel. Het springt, plenst, duikt en probeert als balletdanser indruk te maken. Het kruipt op een stok, loopt naar boven, terug naar beneden, vliegt naar een andere tak, moet even zijn bekje poetsen en hop.. daar vliegt het weg, zo snel dat het nog nét op de foto staat. Of het nu een hij of een zij is, dat laat ik over aan de experten.
Terwijl sommige vogels aan het broeden zijn en ongeduldig wachten op de nakomelingen, zijn andere nog volop bezig met hun nest te bouwen. De koolmeesjes in onze tuin geven de voorkeur aan een kunststofbuis, weggestoken tussen bamboestokken. Op andere plaatsen zijn ze meer ecologisch aangelegd en bouwen een nest in een boom. Wie er de kroon spant zijn wel de eksters. De verlichtingspaal aan onze achtertuin werd uitgekozen als the-place-to-be. Terwijl de ene toekijkt, probeert de andere ekster om het huis in orde te stellen, maar 3 weken later zijn er nog geen eitjes gelegd. Fake nest??
VAN KLEIN EN GROOT 