Vorige week ging ik op zoek naar de laatste vlinders. De nachtvorst van de afgelopen dagen trok echter een flinke streep door mijn rekening.
Een bedauwde tijgerspin wachtte op een toevallige prooi.
Spinnenwebben hingen vol met waterdruppels, waarin het ochtendlicht en de opgaande zon zich weerkaatsten.
Dubbelklik op de foto’s om te vergroten.
Op alle weer apps stond duidelijk: bij zonsopgang nevel. Dat betekende voor mij fotomateriaal klaarzetten en om 5u het bed uit. Op weg naar de Brunsummer Heide hield ik de lucht regelmatig in het oog, ik wilde niet te laat zijn. Het was niet de eerste keer dat ik hier naartoe reed, dus wist ik wáár ik de opkomende zon wou fotograferen. Het heuvelige landschap heeft zo zijn voordelen en alles stond tijdig klaar om de zonsopkomst vast te leggen. Het lichtspel tussen zon en nevel vond ik boeiend.
Een zachte gouden november morgen. Knobbelzwanen dobberen of zijn actief in het zachte licht. Aalscholvers zaten in groepjes op de boomtakken om hun vleugels te drogen. Eéntje genoot van een warme herfstdag.
Driemaal ben ik deze maand op stap geweest in de Hoge Venen. Telkens hopend dat álle apps het volledig mis zouden hebben en er tóch een béétje sneeuw zou liggen. En telkens moest ik vaststellen dat die appjes vrij betrouwbaar zijn. Géén sneeuw, bij de tweede poging wel een beetje rijp en daar moest ik het dan mee doen. Aan de Baraque Michel, op 674 m hoog was het -2°, terwijl in ons dorp op 236 m en in bebouwde kom de thermometer -5° aanduidde. En toch is er nog hoop, volgende week wordt het terug kouder… met sneeuw?
VAN KLEIN EN GROOT 