Drie weken geleden heb ik onverwacht afscheid moeten nemen van mijn lieve man.
Het blijft stil rond mij
Bronsttijd
De bronst bij de herten stond sinds lang op mijn verlanglijstje. Mijn fotomaatje wist ongeveer waar we de dieren konden fotograferen. Na een uurtje rijden zijn we in Stoumont uitgestapt, het burlen van de herten was van ver te horen, gewoon het geluid volgen en we vonden de locatie. Er waren 3 roedels, een voor ons en twee rechts van ons. Dicht bij de herten konden we echter niet komen, een spoorlijn en de Amblève versperden ons de weg. Bovendien stonden we redelijk hoog. Ik hoop met deze foto’s jullie een indruk te kunnen geven van dit natuurspektakel.
Klik op de foto voor een grotere weergave.
Paddenstoelen
Sinds enkele dagen is de herfst in het land. De dagtemperaturen doen ons eerder aan de zomer denken, maar ’s nachts kan het toch al lekker fris zijn. Herfst staat in mijn kop ook gelijk met paddenstoelen fotograferen. De twee eerste foto’s dateren van midden augustus. De derde foto heb ik echter in april genomen, beide dus niet in het paddenstoelen seizoen. Een natuurgids vertelde mij ooit dat er het hele jaar door paddenstoelen zijn.
Alhoewel Obsidentify respectievelijk voor 92% en 95% zekerheid geeft bij de 2 eerste foto’s, twijfel ik toch sterk aan de juiste benaming. Ken je de juiste naam? Graag een seintje, met dank.
Bedankt voor jullie bezoek.
Zonnedauw
Het geslacht Zonnedauw (Drosera) behoort tot de zonnedauwfamilie (Droseraceae) en is met meer dan 200 soorten het op één na grootste geslacht van vleesetende planten. Kenmerkend zijn de bladeren van de planten, die bedekt zijn met kleefklieren die hem in staat stellen prooien te vangen en zo zelfs op zeer voedselarme bodems te gedijen. De kleine zonnedauw (Drosera intermedia) komt voor op het noordelijk halfrond in Europa en in zowel oostelijk Noord- als oostelijk Zuid-Amerika. Naast de rondbladige zonnedauw (Drosera rotundifolia) en de langbladige zonnedauw (Drosera anglica) is dit de enige zonnedauw die inheems is in Europa. Ze komt vooral voor in voedselarme moerassen en moerasbossen en op zandgronden. De voorkeur gaat uit naar zonnige, vochtige bodems. De planten zijn winterhard en kunnen langere vorstperiodes verdragen. Een speciale vorm van de soort komt voor in Zuid-Amerika. Deze verschilt van de normale vorm doordat hij geen winterslaap houdt en niet vorstbestendig is.
Hartelijk dank voor jullie bezoek.
Brunsummerheide – deel 2
De Brunsummerheide is een ruim gevarieerd natuurgebied. Op de drogere gebieden zie je struikheide of heidekruid groeien; op de nattere gedeelten dopheide.
Bron: Natuurmonumenten en Wikipedia
Brunsummerheide – deel 1
De Brunsummerheide is een natuurgebied dat zich ten zuidoosten van Brunssum bevindt, NL Limburg. Er zijn ruime open zandvlaktes, afgewisseld met naald- en loofbossen, deels veengebied. De bron van de Roode Beek ontspringt hier. Bron: Natuurmonumenten en Wikipedia
Grote Rupsendoder
De Grote Rupsendoder (Ammophila sabulosa) is een wesp uit de familie van de Langsteelgraafwespen. Dit exemplaar zou evenwel ook een Behaarde Rupsendoder (Ammophila pubescens) kunnen zijn. Anders als de Behaarde Rupsendoder, transporteert de Grote Rupsendoder één tot twee grote rupsen in zijn nest met een voorkeur voor de rupsen van de uilen vlinders. Dit kon ik niet vaststellen, het beestje hing nog te drogen😀.
Obsidentify geeft een waarschijnlijkheid van 94% dat dit de Grote Rupsendoder is.
Klik op de foto om te vergroten.
Bedankt voor jullie bezoek.
Juffers deel 2
Het terrein van het natuurreservaat van Plombières, is heuvelachtig, deels drasland door de oude Geul die er ligt. Op de helling om het drasland te bereiken hing een Plasrombout (Gumphus Pulchellus). Deze libelle behoort tot de familie van de Rombouten (Gomphidae). De Plasrombout, als enige in de familie van de Rombouten, mijdt sterke stroming en is meest bij trage laaglandrivieren en stilstaande zijstromen te vinden omwille van de ontwikkeling van de larven.
De titel dekt de lading niet volledig, de Gumphus Pulchellus wordt in het Nederlands aangeduid als een Rombout. In het Duits, de taal die ik gebruik om de meeste insecten te determineren, behoort deze wél tot de Juffers. De Duitse naam is Westliche Keiljungfer. Daarom heb ik deze titel opnieuw gebruikt.
Een korte video
Bedankt voor jullie bezoek!
Juffers deel 1
De mijnsite met het natuurreservaat van Plombières, is een van de kleinoden van het Europese Natura 2000-netwerk dat het domein beschermt. Het gebied wordt beheerd door de natuurvereniging ‘Ardenne et Gaume’. Dankzij de zware metalen in de bodem zoals zink, een overblijfsel van de mijnbouwactiviteit, groeien hier zinkhoudende graslanden waar een uitzonderlijke fauna en flora gedijt. Bij een van mijn laatste bezoeken waren het vooral de juffers of gelijkvleugeligen (Zygoptera) die de aandacht trokken.
Of ik bij de determinatie van de juffers juist lig, ben ik niet zeker. Alle input is welkom, bij voorbaat dank!
Uiltjes
Ongeveer 2 weken geleden werd ik getipt dat een uilen familie in de buurt logeerde. Moeder en vader uil waren goed op weg om hun 4 jongen groot te brengen. Tot op een dag er nog twee waren. Een roofdier zal een rijke buit meegenomen hebben om de eigen jongen te voeden. Puur natuur.
Tussen de buien door kon ik de 2 jonge bosuilen (Strix aluco) fotograferen. Dicht tegen elkaar gehurkt staarden ze mij aan.
Dubbel klik om de foto te vergroten.
Bedankt voor jullie bezoek.
VAN KLEIN EN GROOT 