Ongeveer 2 weken geleden werd ik getipt dat een uilen familie in de buurt logeerde. Moeder en vader uil waren goed op weg om hun 4 jongen groot te brengen. Tot op een dag er nog twee waren. Een roofdier zal een rijke buit meegenomen hebben om de eigen jongen te voeden. Puur natuur.
Tussen de buien door kon ik de 2 jonge bosuilen (Strix aluco) fotograferen. Dicht tegen elkaar gehurkt staarden ze mij aan.
Dubbel klik om de foto te vergroten.
Bedankt voor jullie bezoek.
Van mossen heb ik geen kaas gegeten, al zijn het best fascinerende planten. Mossen determineren is dus niet mijn sterkste punt. Na veel zoeken ben ik vrij zeker dat het hier de sporenkapsels van het gesnaveld klauwtjesmos ook wel gewoon klauwtjesmos is die ik gefotografeerd heb. De botanische naam is Hypnum, afkomstig van de Oudgriekse mythologische figuur Hypnos, de personificatie van de slaap. Vroeger werden de kopkussens en matrassen met mos gevuld. De soortaanduiding cupressiforme stamt uit het Latijn en betekent ‘cipres-vormig’
Met dank aan Wikipedia.
Voor de taalknobbels: in het Nieuwgrieks wordt de slaap nog steeds aangeduid met ο ύπνος.
Dubbelklik om de foto’s te vergroten.
Vorige week trok ik naar het Hohnbachtal om voorjaarsbloeiers te fotograferen. De wilde narcissen stonden er verwelkt bij, té veel regen, té koud de afgelopen dagen. Tussen de modder en de kolkende beken begonnen de eerste bosanemonen hun kelkjes te openen.
Klik op foto om te vergroten.
De ene morgen bedekt een dun pelletje ijs de tuin, de andere begroet de zon ons met een brede lach. Een madeliefje steekt zijn kopje net boven het gazon, het lenteklokje staat eindelijk in bloei. Lenteklokjes behoren tot de familie van de narcisfamilie (Amaryllidaceae). Ze bloeien ongeveer twee weken later dan het sneeuwklokje, de bloemen zijn wit en iets breder dan het sneeuwklokje. De bloemblaadjes eindigen in een groene punt. In België zou het alleen nog van natuur voorkomen in Lotharingen. Het lenteklokje staat op de lijst van beschermde planten in Wallonië. (Liste des espèces végétales protégées en Wallonie 201202)
Iedereen kent het roodborstje (Erithacus rubecula), daar bestaat geen twijfel over. Het is meestal de eerste vogel die ’s morgens vanop een verhoogde tak zingt. De rest van de dag leeft het op de grond en voedt zich met kleine diertjes zoals insecten, wormen, spinnen, slakken… Het nest bouwt het vrouwtje op de bodem, tussen boomwortels of graspollen. Alleen het vrouwtje broedt, het mannetje ondersteunt haar bij het voeden van de jongen. Het vrouwtje begint snel met een tweede broed en het mannetje voedt de jongen van de eerst broed alleen verder. Ook al is het roodborstje het symbool van de hoop, het is een agressieve vogel. Sterk territoriaal verdedigt de roodborst zijn gebied en levert hiertoe felle gevechten met soortgenoten. Daarom zie je zelden twee roodborstjes in de tuin.
Klik op de foto om te vergroten
Ongeveer twee weken geleden was het beginnen sneeuwen op de Hoge Venen. Samen met mijn fotomaat trokken we richting Brackvenn. Er lag een kleine 10 cm sneeuw en hier en daar was al een langlaufer onderweg geweest. Het was een kille, koude en donkere dag met weinig wandelaars.
Het Brackvenn ligt op 580 m hoog, grenst aan Duitsland en behoort tot de beschermde B zone van de Hoge Venen. Er zijn drie beschermde zones: zone B toegang alleen op aangeduide wegen; zone C alleen toegang onder begeleiding van een erkende gids en tot slot zone D die volledig verboden is.
Uitgebreide en degelijke informatie over de Hoge Venen vind je op onderstaande link: https://www.ostbelgien.eu/nl/beleven/uitstapjes/hoge-venen/alles-over-hoge-venen
De vorst van de laatste dagen en nachten heeft voor een dikke laag ijs gezorgd in de vijver. Onverwachte patronen en vormen sieren het bevrorene wateroppervlak.
Op foto’s klikken om te vergroten.
De ijsvogel (Alcedo atthis) heeft een gedrongen lichaamsbouw, met korte pootjes, korte staartveren en brede vleugels. Zijn spitse snavel is ongeveer 4 cm lang en zit op een grote kop. De bovenkant van de ijsvogel schijnt kobaltblauw tot turkoois, afhankelijk van de lichtinval, de onderdelen zijn oranje. Het is een zeer schuwe vogel die leeft aan klaar stromend of stilstaand water waar kleine visjes leven. Vanop zijn zitplaats duikt hij pijlsnel naar beneden om een visje te vangen. Het blijft boeiend om deze vogel te observeren.
Kort voor de zon opging zaten mijn fotomaat en ik in de kijkhut De Wielewaal in het natuurgebied Sint-Maartensheide – De Luysen. Dit prachtige gebied wordt beheerd door Natuurpunt en ligt op de grensvan Bree en Bocholt. Uitgebreide informatie vind je onder Sint-Maartensheide – De Luysen | Natuurpunt
De vroege zon bood een steeds veranderend kleurenspel. Toevallig kregen we bezoek van natuurgids Marcella die ons gedetailleerd informeerde over vogels en de omgeving. Met dank voor de interessante uitleg. Hieronder enkele foto’s.
Klik op de foto’s om te vergroten.
VAN KLEIN EN GROOT 